Over de Ring of Beara naar Coornagillagh
11-8-2023
What a wonderful day and drive we had! We drove the ring of Beara. A stunning part of the Wild Atlantic. We visited Dereentaggart stone circle at Castletownbere and took some stops on the way to take in the views. Near the cable cart to Dursey we walked the Garnish loop. A 5k walk with a steep climb and an even steeper decent (we went anti-clockwise). It is hard work and we nearly get blown off the cliff at the top, but wow! It was so beautiful. At the cable cart we had a well-deserved fish and chips with an awesome view on Dursey, hunting Gannets and the Wild Atlantic.
The drive along the north side of Beara is even more stunning than the south. It is a challenging drive through mountain passes and winding roads, but worth it! We end up at a very basic but nice campsite for the night. Showers first!! Tomorrow we will visit Kilkenny, and we booked a campsite for two nights, just in case it’ll be busy during the weekend.
Als we wakker worden is het grijzig maar met snel bewegende bewolking. We vermoeden dat het wel open zal trekken. Na het ontbijt pakken we op en rijden we terug richting de N71 waar we bij Glengariff de Ring of Beara op rijden. Deze weg loopt helemaal rondom de landtong Beara, grotendeels langs de kust. En het is meteen prachtig. We maken zo vaak mogelijk tussenstops voor wat foto’s (en om snelverkeer langs te laten).
Bij Castletownbere parkeren we de bus iets buiten het plaatsje en lopen daar een landweggetje in richting de stenencirkel Dereenataggart. Prachtig plekje weer.
We rijden verder door een steeds woester wordend landschap. De kliffen en golven zijn adembenemend mooi. Bij de kabelbaan naar Dursey Island kan je een wandeling maken over Garnish Point, van zo’n 5km wat een stuk van de Beara Way langeafstandswandeling pakt. We parkeren de bus op een lege parking voor wat huizen zo’n 750m voor het einde van de weg (bleek maar goed ook want bij de kabelbaan zelf is het drukkig). We lopen de route tegen de klok in, want bij de kabelbaan zou fish ‘n chips te krijgen moeten zijn, dat leek ons wel wat voor na de wandeling. We lopen dus eerst weer een stukje terug de weg af. Dan duiken we van de weg naar beneden en lopen we richting het haventje wat daar tussen de rotsen verscholen ligt. Nou ja haventje.. het is een baaitje tussen de rotsen met een jetty en een strandje met een koffiekar. Super prachtig!
Hier slaan we links af en gaan we de berg op. Het is zo’n 120 meter stijgen binnen een kilometer. Hard werken dus! Ik ben blij dat ik mijn wandelstokken heb meegepakt, scheelt toch weer. We lopen hier door de bloeiende heide en brem, zo mooi! Wat dat betreft hebben we de goede periode uitgekozen, alles staat in bloei.
Boven op de bult waaien we pardoes bijna weer naar beneden. Mijn bril waait me bijna van mijn neus! Er komen ook een paar druppels uit de lucht dus de regenjasjes gaan aan. Ik merk dat mijn capuchon mijn bril op z’n plek houdt, dus ondanks dat het bij die paar druppels bleef hou ik hem mooi nog even op!
Na een stukje over de hoogste richel te hebben gelopen, dalen we weer af. De uitzichten zijn aan alle kanten echt magnifiek en we genieten met volle teugen. Het afdalen over het smalle rotsige geitenpad gaat dankzij mijn stokken gelukkig voorspoedig. We zigzaggen zo de bult weer af, die 120 meter die we gestegen zijn dalen we in nog geen 500 meter weer terug af.
We hebben nu mooi zicht op Dursey en de kabelbaan. En we ruiken de fish and chips al! Die eten we al zittend op een muurtje onder de kabelbaan, met zicht op Dursey, de Atlantische oceaan, jagende Jan van Genten en brutale mussen die ook wel een chippie lusten. Het is mega lekkere fish and chips, vers gebakken, jum.
Het is nu nog een klein stukje over de weg weer naar Jolly.
We rijden verder, we hebben een camping op het oog, maar dat is nog wel een stukje rijden. En dat rijden gaat echt niet snel! Sowieso omdat het erg bochtig en bergachtig is, maar ook omdat iedere bocht een ander prachtig uitzicht geeft. Wow, wat is het hier mooi!
We rijden via Allihies, een prachtig gekleurd dorpje, langs de kust over de WAW naar de noordkant van Beara. We slingeren door bergpasjes en langs machtige kliffen. Geweldig!
Bij Coornagillagh ligt camping Beara pal aan de WAW. Het is van een Nederlands stel wat hier al 36 jaar zit. Super vriendelijk en ze hebben meer dan genoeg plek voor ons. We staan op een vlak stuk grind, niet heel pittoresk maar het voldoet prima voor een nacht!
Het sanitair is super eenvoudig maar functioneel en we nemen dan ook beiden als eerste een douche! Van al dat geklim ga je best zweten. We eten een boterham met bacon als avondeten en nemen eindelijk de tijd even lekker te lezen. Wel besluiten we om voor de volgende dag alvast een camping te boeken. Het is morgen zaterdag en de kans is dat het druk zal zijn. We willen graag Kilkenny verkennen en boeken een camping op loopafstand, dat moest wel meteen voor 2 dagen maar dat is niet erg. Genoeg te zien en doen daar! Fijn idee..
NAAR VOLGENDE PAGINA