Via Ballydehob en Mizenhead naar Bantry
10-8-2023
Grey and white. The theme for today. We drove a section of the WAW in fog and rain. Ballydehob was a nice little village to visit, Crookhaven has the most southernly pub of the Irish main land, and Mizen Head was covered in fog thick as cotton. Nothing to see there and unfortunately only a tiering drive up and down the headland on narrow tracks. Sometimes the scenery popped out of the grey and white but there was no real motivation to make nice stops. We did not find a nice camping spot in Bantry or the campsite close by, until we drove to Kealkill where we found a park-up opposite a castle ruin. Very quiet and cheap, but level and with a toilet. Perfect! We were the only ones there at first, later two other vans drove up, but there is plenty space for at least 10 I think.
Eventually eve the sun came out and after dinner we were tipped by the owner who came by that there would be music in the pub tonight. We decided to make a nice but strenuous walk up a hill to a stone circle first. It was very beautiful in the evening sun. In the pub we had two pints and listened to the lovely traditional rigs and reels. We recognized some from the Beggars Clan repertoire, and heard some new ones. It was a lovely ending of a grey and white day! We went to bed with only the sound of the river flowing in the gully in front of the van…
Wat een ander weer ineens vandaag! Grijs met wit zal het thema worden. We staan rustig op, ik bak wat bacon voor ontbijt en we pakken in. We rijden op tijd alweer door Skibbereen, de Wild Atlantic Way (WAW) op richting Ballydehob.
Hier parkeren we de bus op een plek getipt in een Ierse motorhome groep, een mooie spot onder een oud spoor viaduct over het water. Wat opvalt hier in Ierland is dat er vaak ‘hight barriers’ zijn bij de gewone parkeerplaatsen in de dorpen, daar kom je niet onderdoor als je hoger bent dan 2m. Maar dat er ook genoeg van dit soort plekken zijn waar je met een camper prima terecht kan, en zelfs de nacht mag blijven staan.
We lopen door Ballydehob, eerst over het viaduct, de spoorlijn is nu wandelpad, en dan door de hoofdstraat weer terug. Het is kneuterig. Ook is het druilerig en grijs..
We rijden verder richting Crookhaven. Een bochtige route langs de kust. Daar waar er even wat zicht is, is het mooi. We maken een korte stop bij de Altar Wedge tombe, een grafmonument bestaande uit twee grote platte stenen op enkele rechtopstaande keien, uit de bronstijd waar in de 18e eeuw ook door priesters toen clandestiene missen hielden toen de Engelsen het katholieke geloof in de ban gedaan hadden. Vandaar de naam. We kunnen hier een glimps opvangen van de kustlijn maar veel zicht is er niet.
Bij Crookhaven bekijken we kort de meest zuiderlijke pub op het Ierse vaste land. Verder is er niet zo veel te beleven anders dan veel bootjes en zwemmende kinderen. Sowieso grappig: we hebben nu al meerdere keren zwemschooltjes gezien, in zee! De kinderen leren zwemmen in de kleine beschutte baaitjes, ipv in een vies chloor bad.
We vervolgen de bochtige en krappe wegen richting Mizen Head. Dat schijnt een geweldig mooi punt te zijn met een vuurtoren op de kliffen en een brug er naartoe. Schijnt, want we hebben er echt niets van kunnen zien. Hoe hoger we de landpunt op rijden, hoe dichter de mist, zo zeer dat ik zelfs (voor het eerst in mijn leven) de mistlampen heb aangedaan. Het is hier ook lastig anticiperen want je ziet tegenliggers echt pas op het allerlaatste moment uit de mist opdoemen en een passingplace pakken is dan vaak net lastig. Maar we komen er zonder kleerscheuren door met de bus, rustig blijven en af en toe even achteruit steken (lang leven de achteruitrijcamera!) dan komt alles goed.
Op de parkeerplaats (we gokken dat we daar zijn, het is lastig te zien) nemen we pauze met een bak koffie en een rocky road bar. Het is nogal intensief rijden hier, zeker als het dan ook nog zo mistig is! Bij het bezoekerscentrum wordt ons verteld dat het zicht ook verder op bij de vuurtoren 0,0 is en de jongen raad niet aan een ticket te kopen om nog meer mist te bekijken. We gaan dus maar weer op pad.
Nu rijden we naar Bantry. Inmiddels zijn we moe en een beetje sikkeneurig van het gebrek aan zicht. Leuke tussenstops maken heeft niet zo veel zin nu en het is inmiddels ook flink gaan regenen. In Bantry zijn camperplaatsen dus we kijken of dat wat is. In de haven is inderdaad een plek, maar vol. We besluiten ons geluk te beproeven bij een camping verderop die ook vol blijkt. Meh.
In de park4night app had ik gezien dat iets landinwaarts een plek aangegeven staat bij een kasteelruïne, The Castle Field . Minimale voorzieningen (alleen een wc), maar wie weet is het wat.
Het is nog geen 10 minuutjes rijden en als we aankomen zijn we de eersten, naast een trailer (zo een die op een oplegger-auto gaat) die er wat permanenter staat. Later krijgen we nog 2 buren. We nemen het mooiste plekje, vlak tegenover de ruïne en stoppen 10,- in een enveloppe zoals geïnstrueerd.
Het begint ook droog te worden dus we lopen even daar de ruïne. Om daar te komen moeten we een mooie wilde rivier oversteken die voor onze bus langs loopt. Het is nog vroeg en we zien dat er een pub op loopafstand is, dus we gaan daar een biertje doen. Ze serveren geen eten helaas, en het loopt vol met begrafenis-gasten, dus we houden het bij één biertje.
Dan weer terug om eten te maken. Vlak na het eten komt de eigenaar van de camperplaats langs. Hij haalt dagelijks de enveloppen op en maakt een praatje met de gasten. Hij vertelt ons dat vanavond om 9.30 muziek is in de pub, dat gaan we zeker even beluisteren! Even later breekt ook nog eens de zon door! We kunnen zelfs buiten thee drinken.
We besluiten, voor we naar de pub gaan, een wandeling naar een stenencirkel te maken, 2km verderop. We hadden eerst bedacht dat de volgende ochtend te doen, gezien het weer, maar het is nu prachtig!
De wandeling blijkt uitdagend, want hoewel het niet ver is, is het wel heel veel klimmen! We moeten een weggetje volgen wat de berg op zig-zagt. Maar wat een beloning! De stenencirkel uit de vroege bronstijd staat midden in een zompig weiland, maar oh wat mooi! Met het avondzonnetje en de laatste mistige wolken verderop is het een prachtig schouwspel.
In de pub is het inmiddels erg druk, de begrafenis is veranderd in een gezellig drankfestijn. De barvrouw herkent ons weer en vroeg of we lekker gegeten hadden. We worden getipt achterin plaats te nemen, aangezien ze de muzikanten daar ook neerzetten ivm het lawaai in het voorcafé. Het duurt allemaal even, ze druppelen binnen, maar als ze er alle 4 zijn beginnen ze prachtige traditionele jigs en reels te spelen. We herkennen er een paar van de Beggars Clan en horen ook een paar toffe nieuwe.
We maken het verder niet te laat, om 11 uur zijn we weer bij de bus. Ik maak in het donker nog een praatje met de bewoonster van de semi-permanente trailer, een Welshe die in Ierland wil gaan wonen en met haar ‘rig’ het land verkend heeft. Ze is hier neergestreken en mag van de eigenaar zo lang als ze wil staan, tot ze een huis heeft. Je kan het slechter treffen qua locatie!
NAAR VOLGENDE PAGINA