1-7-2022
Vandaag vertrekken we uit Southrop. We hebben alle tijd, we hoeven pas om 10 uur het huisje te verlaten dus ruimen we rustig alles op en laten we de boel netjes achter. Omdat we pas na 4 uur in het volgende huisje kunnen hebben we wat leuke stops bedacht.
We rijden eerst naar the White Horse of Uffington. Hier kan je een leuke wandeling over White Horse Hill maken. Het witte paard op de heuvel is vanaf het wandelpad niet heel goed te zien (zie daarvoor de link) maar de uitzichten zijn wel prachtig. We lopen om Uffington Castle, een ronde greppel met wal, wat ooit een versterkte woonplaats in de IJzertijd was. Het is een prachtig wandelingetje tussen de hoge grassen, schapen en raven (die we niet op de foto kregen, wel een Roek).
Dan rijden we door naar Avebury. En dit is echt fantastisch! Iedereen kent Stonehenge wel, en terecht want dat is een heel bijzonder monument, maar dit.. wow. Avebury is een klein dorpje gebouwd midden in de grootste stenencirkel van de wereld (zie www.english-heritage.org.uk/visit/places/avebury/ voor indrukwekkende luchtfoto’s). De cirkel telde oorspronkelijk meer dan 100 stenen (zo’n 300 jaar geleden zijn er nog stenen weggehaald en kapot gehakt om het dorp mee te bouwen…). En er binnen in zijn nog 2 kleinere cirkels te vinden. Het mooie van dit monument, anders dan Stonehenge, is dat het vrij te bezoeken is, ook met hond. We parkeren op de National trust parkeerplaats, dat is niet goedkoop (7 pond) maar dat telt dus als ‘entree’ en wordt gebruikt de boel te onderhouden, dus we vinden het helemaal geen punt. Ben je overigens lid van de National Trust, dan is het gratis. Helaas heb ik geen 7 pond cash maar er staat iets over betalen bij de Barn, dus ik loop even naar de informatie-booth op de parkeerplaats om dat na te vragen. De alleraardigste medewerkster vertelt dat we inderdaad naar de Barn kunnen lopen en daar betalen, ze noteren je nummerbord en je hoeft dus niet terug voor een ticket of zo. Prima! Vervolgens vertelt ze van alles over de site en wat er te zien is. Ik krijg de tip ook vooral naar de Burrow verderop te gaan, daar komt bijna niemand volgens haar. En het museumpje, wat bij de Barn in de buurt is, is voor honden ook te bezoeken. Top!
Na een bezoekje aan de Barn om parkeergeld achter te laten, gaan eerst naar de Red Lion, de pub midden in de cirkel. Hier lunchen we en daarna lopen we de cirkel rond. Wat machtig mooi! De stenen zijn echt enorm en er omheen is een enorme greppel en wal aangelegd. In het museumpje wat we later bezoeken, leren we dat de greppel oorspronkelijk nog ruim 4 meter dieper was en de wal ook veel hoger. Bizar. Allemaal aangelegd met de hand, met niet meer dan botten, geweien, hout en wellicht touw ter beschikking om de rotsgrond uit te hakken. Het moest wel heel erg belangrijk zijn geweest daar voor de mensen van ruim 4000 jaar geleden..
We rijden nog naar de getipte grafheuvel, langs de West Kennet Avenue, een stenenrij die ooit nog verder liep en de grote Henge met een kleiner heiligdom verbond. West Kennet Long Barrow is een soort geavanceerd hunebed van wel 100 meter lang, gelegen op een heuvel met uitzicht op Silbury Hill, een artificiële berg ook uit de oudheid. Ondanks de belofte van de National trust medewerkster loopt er net een (letterlijke) buslading mensen, maar die zijn gelukkig op de terugweg. Ik loop even alleen (Thijs en Sam blijven in de auto) naar de grafheuvel en kijk er rond zonder dat er andere mensen meer zijn, magisch. Je kunt een heel eind de heuvel in (eng!) en er liggen overal kleine bosjes kruiden en bloemen die mensen er achter laten. Ik merk op dat een paartje zwaluwen heel graag naar binnen wil, die wonen er nu, en hebben een nest daar waar eerst de mensen begraven werden.. mooi.
Hierna rijden we met een kleine omweg richting Winchester. Het is inmiddels tegen 4 uur en we komen dus lekker de vrijdag middag spits in. We komen langs Stonehenge, toch even leuk om vanuit de file te zien, en dan door. Om 17.00 komen we bij de dierenwinkel en supermarkt waar we nog wat inslaan en tegen 18.00 zijn we op Lower Whiteflood Farm, ons verblijf voor de komende week nabij het gehuchtje Owslebury (spreek uit Ozzelburrie) .
Na een hartelijk welkom door eigenaresse Jan installeren we ons. Ik kook en we kijken de DSV podcast en gaan op tijd naar bed. Het is hier dood stil. Een enkel vliegtuig in de verte en een fazant, verder hoor ik niets.. Heerlijk.