Donderdag 2 mei
We hebben heerlijk ontbeten in de woonkeuken van de B&B met de andere gasten aan één grote tafel. We raken aan de praat met Hien (64) en Wies (14), oma en kleinzoon uit de omgeving van Tilburg. Erg leuk. We zullen elkaar nog vaak zien de komende dagen.. We worden weer bij Rowardennan hotel gedropt en we starten aan de zwaarste etappe van de WHW. En die begint meteen al pijnlijk voor mij, iets wat onze reis enorm zal beïnvloeden zoals later zal blijken.. Maar deze dag zet ik door. De eerste 5km moet ik me verbijten, zo'n pijn heb ik. Dit terwijl het pad mooi glooiend is en het eigenlijk een eitje zou moeten zijn. We zien hier trouwens nog wel een rode eekhoorn oversteken, hier een zeer zeldzame verschijning.
Dan wordt het pad smaller. We lopen nu ook meer langs het water. Het is echt prachtig. Hier spotten we ook ons eerste hert! Cool! Later lopen we te midden van wilde geiten.
We gaan gestaag vooruit, ik moet het rustig aan doen, en na drie uur komen we bij Inversnaid Hotel. Dit zou ongeveer halverwege moeten zijn voor vandaag. Hier is ook een 'escape' optie: er gaat een pontje naar de overkant waar de 'grote weg' is. We zouden hier dus kunnen stoppen en naar de B&B kunnen komen. Maar ik wil door gaan, ondanks de pijn.
Dus na een korte stop gaan we weer op weg. Het pad is nu veranderd in rotsen en stenen waar overheen geklauterd moet worden. Erg gaaf. En dit gaat eindeloos door! Gek genoeg is dit veel zwaardere pad voor mijn knie wel fijn, ik hang vooral op mijn stokken om overal op en af te komen en kan de zere knie zo beter ontzien.
Na een tijdje picknicken we op een strandje en we zien aan de overkant de B&B waar we die avond overnachten.
En dan verder, de laatste km's langs Loch Lomond.
Uiteindelijk komen we bij een valleitje met een strandje en een stroompje en daar staan zomaar 7 herten te grazen. Voorzichtig lopen we er langs met de camera, maar ze maken geen enkele aanstalten om weg te rennen. We kunnen ze goed bekijken, een geweldige ervaring en precies wat we nodig hadden na het geploeter langs het water.
Nu hoeven we nog maar een klein stuk op goed begaanbaar terrein. Althans, dat dachten we. Het duurt nog ruim een uur voor we op plaats van bestemming zijn en het begint nu ook te regenen.
Mijn knie doet nu ook genadeloos pijn en ik vrees het ergste voor de rest van de tocht. We bereiken uiteindelijk Beinglas farm met daar vlak bij de Drovers Inn. Een geweldig oude Inn vol opgezette dieren en spoken en zo.. Hier eten we en we ontmoeten Wies en Hien weer.
We bellen naar de B&B om opgehaald te worden en vlak daarna zien we dat de Venloërs er ook zitten.. jammer, daar hadden we nog een pintje mee willen pakken maar goed.
De 'taxi' rijd ons een stuk terug langs het meer, nu aan de andere kant. En ja ik had het goed geraden tijdens de lunch dat we tegenover de B&B zaten. We hebben een geweldige kamer met Loch view.
Gezien de toestand van mijn knie moeten we de moeilijke beslissing maken de volgende etappe naar Tyndrum te laten schieten.. Het is gewoon niet verantwoord verder te lopen, het is té pijnlijk. De dag er na hebben we rustdag. Ik hoop dan nog dat 2 rustdagen wellicht genoeg zullen zijn de rest van de tocht wel uit te lopen, maar ergens diep van binnen voel ik al dat dit niet haalbaar zal zijn.
Naar dag5