Luxemburg 2017 (deel 3)
Zaterdag 30 juli
Het is prachtig weer, en vandaag doen we niets. Heerlijk een beetje lezen onder een boom waar het lekker koel is, snel wat boodschappen maar verder lekker niets. Dat halen we morgen wel weer in.
Zondag 31 juli
Na een dag nietsen is het weer tijd voor actie. Na het ontbijt lopen we vanaf de camping langs de rivier de Wiltz en het spoor naar het dorpje Kautenbach, iets ten noorden van Goebelsmühle. We steken bij de campingoprit het spoorviaduct over en slaan linksaf een goed breed pad langs het spoor in.
Na een paar honderd meter wordt er aangegeven dat het pad afgesloten is verderop en er is een omleidingsroute uitgezet. Die leidt ons op een ongeplande flinke klim de berg op naar Schlindermanscheid wat zo’n 200 meter hoger gelegen is.. Even flink zweten dus. Het levert wel prachtige vergezichten op vanuit het dorpje en we lopen nog wat bovenlangs door de velden voor de omleiding ons weer richting de Wiltz stuurt.
Eerst nog langzaam dalend lopen we de bossen weer in. Hier wordt het pad rotsiger en steiler en dalen we al zigzaggend op een waar geitenpaadje de bult af naar ons oorspronkelijke wandelpad.
Hier komen we ook de eerste andere wandelaars tegen. Een ouder echtpaar die we voorbereiden op de omleiding die ze tegemoet lopen. En later 3 mannen die in Kautenbach moesten zijn maar de verkeerde kant op gingen. Die hebben we dus maar de goede richting op gestuurd waarna we in opvallend goed Nederlands bedankt werden door een duidelijk Engelstalige man haha. Het pad wordt nu breder en glooiender en we lopen lekker uit naar Kautenbach. Op het terras van het hotel aldaar zitten de bijna-fout-gelopen mannen ook. Die ene leest daar het Nederlandse menubord weer opvallend goed voor aan zijn gezelschap en legt aan ze uit wat een ‘uitsmijter’ en ‘broodje hamburger’ precies is.. Hij blijkt Australisch te zijn maar getrouwd met een Nederlandse en jaren in Bergen te hebben gewoond. Het is een kleine wereld. We halen samen herinneringen op aan ‘legendary Duinvermaak’ en bespreken zo het een en ander. Leuk zo iets. Na 2 grote glazen cola en een dutje (voor Sam) stappen we weer op en lopen we vanuit het dorp weer richting Goebelsmühle, ditmaal aan de andere kant van de Wiltz. Dit is een veel makkelijker pad met maar een klein klimmetje en de kilometers verstrijken dan ook vlot.
Het is heerlijk meters maken en Sam vermaakt zich uitstekend, eerst in de rivier, later dribbelend door het bos waar hij lekker los kan lopen. We dalen af naar een mooie weide en zien daar het spoorviaduct opdoemen en dan weten we dat we er zijn.
We hebben zo’n 15 km gelopen en flink wat hoogtemeters gemaakt in prachtig zonnig weer. Bij de camping ploffen we op het terrasje om een welverdiend biertje te drinken. Dat zijn altijd de lekkerste!! Later halen we nog een frietje met een kroket want voor koken hebben we geen puf meer.