Skye Ferry, Talisker en Dun Beag
Zondag 1 juni
Na een heerlijk rustige nacht pakken we op tijd op en rijden we naar de Skye Ferry. Dit is een hele kleine ‘turntable’ ferry, manueel bediend. Dit betekent dat de boot heen en weer vaart, zonder te keren, maar het autodek manueel rond gedraaid wordt zodat je er weer gewoon af kunt rijden.
Het op en af rijden doen we via een piep kleine ‘jetty’ en de weggetjes er heen zijn ook erg smal. In Kylerhea op Skye staan meerdere auto’s en busjes te wachten, en het was een behoorlijke uitdaging om er weer weg te komen. Eigenlijk was het te smal. Maar met wat geduld, stuurvrouwskunst en goed in de spiegels kijken heb ik geen muurtjes geraakt, en zijn de andere voertuigen ook heel gebleven.
Een klein stukje de bult op slaan we meteen af om naar een wildobservatie hut te gaan. Het is een prachtig wandelingetje uitkijkend op de smalle zee-engte tussen Skye en de vaste land, het het veerpontje. We zien een boel zeehonden, ook tijdens de overtocht trouwens, die jagen en spelen in de waterstromen in het smalle stuk zee.
Dan rijden we weer door. Het is een prachtige single track, met veel passing places, die ons naar de A87 brengt waar we vlotjes naar Broadford rijden.
Even tanken en bedenken waar we naar toe willen. Het wordt de Talisker destilleerderij. Eerst moeten we naar Sligachan, waar een hotel is met camping en cafe. Daar pauzeren we en eten er de Sunday Roast. Jum!
Dan verlaten we de A87 en rijden we richting Carbost.
Bij Talisker blijkt er wel het een en ander veranderd te zijn sinds ik er in 2001 was. Het is nu een volwassen toeristenattractie, met een grote (gloednieuwe) parkeerplaats en bezoekercentrum. De tours zijn volgeboekt, dat had ik eerder in de week al gezien, dus een spontaan bezoekje is er helaas niet bij, behalve voor de shop. Twee leuke glaasjes en een t-shirt rijker stappen we weer naar buiten.
We rijden weer terug naar de weg richting Dunvegan.
We stoppen nog even bij Dun Beag, een broch (jawel, weer een!) waar we in 2009 met Sam ook zijn geweest. We zien nog een zeearend in de verte en ik ben even heel erg blij met de mooie verrekijker die we onlangs gekocht hebben.
Bij Dunevegan aangekomen rijden we de onze bekende camping op: Kinloch. Hier hebben we in 2009 ongeveer een week gekampeerd. Ook hier is wel het een en ander veranderd: er zijn nu veel meer netjes aangelegde ‘hard standing’ plekken aangelegd voor campers. Maar we kunnen ons kampeerplekje nog wel terug vinden, al is het gras daar nu grotendeels weg. We krijgen nu een plekje aan het water, pal in de wind. Het is stormachtig en dat zal het nog lang blijven.
Gezien de Roast eerder op de dag hoeven we niet echt meer te eten en gaan we op tijd naar bed, voor een wat onrustige nacht.