Crannog centre, vrijdag de 13e en rondje bij Doune
Vrijdag 13 juni
Vandaag weer verder naar het zuiden. Via Aberfieldy rijden we, met een tussenstop bij een steencirkel, naar Loch Tay en het Crannog Centre.
Een Crannog is een huis op palen, meestal in een meer, uit de ijzertijd (zo’n 2500 jaar geleden). Er zijn er over heel schotland meer dan 500 gevonden (althans, archeologische resten dan wel), en Loch Tay is een hotspot. Vandaar het centrum aldaar. Het is nieuw. Het zat eerst op een andere plek, maar toen in 2021 de nagebouwde crannog daar afbrandde hebben ze van de gelegenheid gebruik gemaakt om te verhuizen. Meer ruimte en een gloednieuw bezoekerscentrum. Wat ze gedaan hebben is eerst wat huizen na te bouwen van het dorpje aan de wal. De Crannog was een status gebouw, iets waarvoor je veel middelen en mankracht nodig hebt. Een goed lopend dorpje, met vakmensen en voedselproductie, is daarom cruciaal. Dit hebben ze in feite dus nagebootst: de Crannog zelf is nog in aanbouw. Voor het centrum betekende het ook simpelweg dat ze sneller na opening iets konden laten zien natuurlijk.
Er is een klein museumpje met vondsten van Crannog vindplaatsen in Loch Tay. Een medewerkster vertelde leuk over de ontwikkeling van bewoning en technologie van de prehistorie tot aan de romeinse tijd.
Daarna werden we losgelaten in de ijzertijd. Alle hutjes hebben en doel: de keuken, de smidse, de houtwerkplaats, de textielverwerking. En overal was iemand aanwezig die van alles ging vertellen, laten proberen, etc. Super interessant en heel tof gedaan. Ze gebruiken dit centrum om jongeren uit de omgeving de kans te geven een apprentenship te doen, bijvoorbeeld in de ‘hospitality’, of een van de ambachten. Ze bouwen de crannog zo authentiek als mogelijk met de moderne veiligheidsvoorschriften (dus met moderne steigers..) Een mooie kans voor de jongeren zich daar te ontwikkelen en een vak te leren!
Na dit super leuke en informatieve bezoek, en een heerlijke cappucino met wat lekkers, rijden we verder langs Loch Tay. Dit is een smalle weg. Wel 2 baans, maar eigenlijk net te smal om comfortabel te zijn. En ja hoor. BANG! Daar ging onze spiegel aan gort. Kapot gereden op een listig smal stukje, in een bocht, door een tegenliggende camper die nog net iets breder was dan wij en op onze weghelft overstak. En hij ging hard, dus de knal was ook HARD!
Spiegel hing er nog aan zijn bekabeling bij. Wij beiden trillen van de schrik.. En dan sta je op een smalle weg waar hard gereden wordt door de locals. Gevarenlicht aan en kijken wat er nog te redden valt. De tegenligger had zijn spiegel ook stuk. Was keurig gestopt en we hebben bij elkaar gecheckt of iederdeen verder ok was. Alleen wat schrik gelukkig. Thijs is in de actiestand gegaan en heeft met tiewraps en ducttape de boel weer wat aan elkaar weten te knopen.
Ik heb met de mensen staan praten, wat gegevens uitgewisseld. Maar aangezien er geen getuigen waren, en we op dat moment niet heel erg bezig waren met een schuldvraag, maken we er beiden verder geen verzekeringswerk van. Is meer gedoe dat dat het wat oplevert. Nou ja.. Achteraf weten we dat ik niet iets anders had kunnen of moeten doen om dit te voorkomen, hij zat veel te ver naar rechts, maar het is niet anders..
Maar goed, wat nu. Met een kapotte spiegel kunnen we eigenlijk niet verder. Gelukkig waren we op weg naar stedelijk gebied, dus moet toch lukken om een garage te vinden. Thijs googled terwijl ik rij, we willen iig van die weg af zo snel mogelijk, en er blijkt een garage om de hoek bij onze volgende camping te zijn. Dus op goed geluk rijden we naar Macfayden Motors in Doune. De route is mooi, maar daar hebben we verder geen oog meer voor helaas. Dit moet eerst gefikst!
Bij de garage aangekomen gingen John en zijn monteur meteen in de actiestand. Bellen voor nieuwe spiegels. Een hele unit ging niet zo snel lukken, maar een spiegelglas zou morgen binnen moeten komen en dan kunnen ze dat er wel provisorisch op zetten. Hij belt morgen wanneer het binnen is. Fingers crossed dus. Gelukkig hadden we de camping al voor 2 dagen besproken en blijven we sowieso in de buurt.
Op de camping aangekomen, wederom binnen de muren van een oude tuin, proberen we tot rust te komen.
We maken na het eten nog een ommetje en proberen ons er bij neer te leggen dat we echt morgen even moeten afwachten.
