Dinsdag 28 juli: Lost Valley & Glencoe
 
En weer heel veel regen ’s ochtends. Het lijkt hier wel the valley of eternal rain.. Maar we laten ons niet uit het veld slaan. Na de gebruikelijke ochtendrituelen (koffie zetten, broodjes eten, logboek schrijven) met dit keer extra lekkere broodjes die ik even ben gaan halen, en bacon, besluiten we een wandeling te gaan doen in de glen. We rijden Glen Coe in en parkeren een paar km na het visitorcentre. We lopen een stukje dieper de glen in en pakken dan het pad naar The Lost Valley. Hier zouden de MacDonalds na de massacre of Glen Coe heen gevlucht zijn (diegenen die het dus wel overleefd hadden) om zich te verbergen. Ook schijnt het dat ze hier gestolen vee verborgen, maar ik heb geen idee hoe ze die dieren de vallei in kregen.
Het is namelijk best een spannende tocht over rotsen, een bruggetje over de woeste rivier en langs een diepe afgrond.
We hebben Sam los laten lopen zodat hij zijn eigen weg kon vinden. Zoals een berggeit betaamd sprong hij van de ene rots naar de ander. Allemaal geen probleem voor hem, hij vond het erg leuk! Alleen op een gegeven moment begon het mij niet lekker te zitten dat we geen controle over hem hadden, terwijl het pad steeds meer langs een afgrond ging. Vast aan de riem is ook niet echt handig omdat hij zo’n ander tempo heeft. Ik kreeg visioenen van een klein bruin hondje wat de diepte in stortte dus toen zijn we toch maar voortijdig omgekeerd. We waren bijna de bult over en de valley in, maar helaas. De terugweg vond Sam misschien nog wel leuker! Lekker van de rotsen naar beneden denderen. Thijs is een snelle daler, ik juist niet. Ik vind het lastig omdat ik niet goed zie hoe diep de passen naar beneden zijn. Daarnaast heb ik ook nog hoogtevrees en ben ik extra voorzichtig. Dus blijf ik wat achter. Sam is dan zo schattig! Hij volgt Thijs en blijft dan tussen ons in op me wachten. Als hij ziet dat ik er aan kom schiet hij weer een stukje verder vooruit om vervolgens weer even op me te wachten. Soms komt hij zelfs even terug om me op te halen en een duwtje met zijn neus te geven. Zo lief!
 


Na dit gave, spannende en mooie uitstapje besluiten we bij het dorp Glencoe ook nog een wandeling te maken.
Bij het huidige ziekenhuis, wat vroeger het huis van Lord Strathcona was, is een aangelegd stuk bos. De Lord heeft dit voor zijn Canadese vrouw laten aanleggen zodat ze zich thuis zou voelen. Het heeft niet echt geholpen, ze zijn weer naar British Colombia gegaan uiteindelijk.
Het park is verder erg mooi. Er is een woodland walk, een meertje (wat nu drooggelegd was wegens herstelwerkzaamheden aan de dam) en een mountain walk. We hebben de 3 gecombineerd en het was een prima tocht met een lekker stevig klimmetje en daling aan het eind!
We zijn nog even bij het visitorcentre geweest om wat in boeken te snuffelen en van het uitzichtspunt te genieten.
Hierna zijn we nog even naar een outdoor clothing outlet geweest in het dorp waar ik een mooi Isotex (Goretex maar dan van een ander merk) jasje heb gekocht voor weinig.
Weer bij de tent heeft het alleen maar geregend. Echt plenzen, en het ging maar door. We hebben verder de hele dag vrijwel droog weer gehad, ons vermoeden dat het aan de locatie ligt wordt steeds groter. The valley of eternal rain..
We hebben lekker binnen in de tent gegeten en na een slokje warmte uit de fles (= Oban) heerlijk geslapen
 
index volgende dag